Θέλετε να μάθε ποιοι φταίνε για την κρίση;

Οι εργαζόμενοι φταίνε για τον συντάκτη του άρθρου της «capital» που παραθέτω.

Οι εργαζόμενοι που τόλμησαν να έχουν έστω και ένα δικαίωμα, που τόλμησαν και συνδικαλίστηκαν και διεκδίκησαν κάτι παραπέρα από τα ψίχουλα που είναι διατιθεμένες να δώσουν οι «αγορές».

Το ότι διεκδίκησαν και το ότι πήραν ψίχουλα αξιοπρέπειας αυτό φταίει!

Δεν λέει ούτε λέξη για κλοπή και διασπάθιση Δημοσίου χρήματος από τα λαμόγια, Δεν λέει ότι μας έκλεψαν τα αποθεματικά των Ταμείων μας και τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς τα κλοπιμαία. Δεν λέει ότι εμείς είμαστε τα σταθερά υποζύγια του φορολογικού συστήματος. Τίποτα από αυτά δεν λέει ο πληρωμένος κονδυλοφόρος.

Ξεβρακώθηκαν πια. Είναι ολοφάνερος ο στόχος τους.

Στόχος τους είναι η αξιοπρέπεια των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.

Θέλουν με κάθε μέσο να την τσακίσουν.

Δεν έχουν χρώματα και ο μόνος θεός που πιστεύουν είναι το χρήμα.

Διαβάστε το άρθρο και θα καταλάβετε τι λέω

Αυτοί μας "ρίζωσαν" την οικονομική κρίση

Του Γιώργου Κράλογλου

Κάνω ένα υποθετικό σενάριο τρόμου. Ας πούμε ότι η σημερινή κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου συναντά αδιέξοδο στην οικονομική μας κρίση και επιλέγει ως λύση να το βάλει στα πόδια, μέσω προώρων εκλογών, όπως έκανε η κυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή. Πάμε στις εκλογές και, ας πούμε, δεν βγάζουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση γιατί οι πολίτες, υποτίθεται, έχασαν την εμπιστοσύνη τους και στη σημερινή κυβέρνηση... Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα γίνει στον τόπο; Μπορείτε να φαντασθείτε το τεράστιο μέγεθος της διάλυσης της χώρας; Το γιατί είναι και απλό και ιστορικά αποδεδειγμένο.

Στην Ελλάδα έχουμε, τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια, «κατάληψη» της κεντρικής αλλά και της ευρύτερης δημόσιας διοίκησης από τρεις στρατούς κατοχής. Τον κομματικό στρατό κατοχής της εκάστοτε κυβέρνησης που καταλαμβάνει τα κέντρα λήψεως και εφαρμογής αποφάσεων με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εκάστοτε κυβέρνησης και του κόμματός της. Τον κομματικό στρατό κατοχής της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σε μεγάλο βαθμό υπονομεύει την κυβέρνηση όσο μπορεί, επενδύοντας κομματικά στο μέλλον. Το στρατό κατοχής των συντεχνιών που με το καμουφλάζ των εργατοπατέρων εξυπηρετούν και τα κόμματα από τα οποία ελέγχονται.

Εάν λοιπόν προκύψει ακυβερνησία στη χώρα ασφαλώς και δεν πρόκειται να συμβεί ότι π.χ. στην Αγγλία, ή στη Γερμανία όπου η δημόσια διοίκηση «στριμώχνει» τους πολιτικούς ή στο Βέλγιο όπου, προ 6-7 ετών κανείς Βέλγος δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι οι εκλογές δεν έβγαζαν κυβέρνηση, ή ακόμη και στη γειτονική Ιταλία όπου τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης είναι κυριολεκτικά κέρβεροι και συνεχίζουν να εργάζονται ανεξάρτητα από τις εξελίξεις.

Σε εμάς θα απορυθμιστεί το σύμπαν γιατί πολύ απλά:

Ο στρατός κατοχής των κομματικών της κυβέρνησης στη δημόσια διοίκηση θα ανακόψει κάθε δραστηριότητα περιμένοντας εντολές.

Ο στρατός κατοχής των κομματικών της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα αρχίσει τις απειλές στο στρατό κατοχής της κυβέρνησης.

Ο στρατός κατοχής των συντεχνιών θα προσπαθεί να συντηρήσει την ακυβερνησία για να εξυπηρετήσει την είσοδο των μικρών κομμάτων στην κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση τα συμφέροντά του.

Αν ξαναδούμε προσεκτικά γεγονότα που όλοι μας έχουμε ζήσει έντονα γιατί έχουν κοστίσει σοβαρότατα στην οικονομία του τόπου αλλά κυρίως στην τσέπη μας νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου.

Ας ξεκινήσουμε από τα δισεκατομμύρια που πλήρωσαν οι Έλληνες φορολογούμενοι για να συντηρήσουν την Ολυμπιακή. Πόροι σπατάλης που κουβαλούσαν στην εταιρεία οι διορισμένες κομματικές διοικήσεις όλων των κυβερνήσεων. Ας θυμηθούμε τι λεφτά έριξαν οι κομματικές διοικήσεις σε όλες τις κρατικές επιχειρήσεις που εκπροσωπούν το κράτος-επιχειρηματία από το 1978 μέχρι σήμερα. Πάνω από 3 τρισ. δρχ. (τότε) για τις προβληματικές επιχειρήσεις που δήθεν θα εξυγίανε το κράτος για τις «παραδώσει στην κοινωνία»... Πάνω από 30 εκατ. ευρώ πρόσφατα στα κρατικά λιπάσματα για να μην δημιουργηθεί κοινωνική αναταραχή. Κανείς όμως από τις Διοικήσεις αυτές δεν ελέγχθηκε δεν διώχθηκε ή τέλος πάντων δεν παραιτήθηκε από ευαισθησία γιατί είδε ότι απέτυχε στο «έργο του».

Αλλά για να γυρίσουμε στις ημέρες μας. Η χώρας ελέγχεται από τις Βρυξέλλες για πλαστά στοιχεία, για παρατυπίες έως και παρανομίες στη διαχείριση κοινοτικών πόρων. Ελέγχεται για απαράδεκτες καθυστερήσεις στο άνοιγμα των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων. Ελέγχεται για άνισους όρους ανταγωνισμού, για γραφειοκρατία και για διαφθορά. Και όμως στη χώρα λειτουργούν και Ανεξάρτητες Αρχές για τον ανταγωνισμό, για την απελευθέρωση και την παρακολούθηση των αγορών για την εφαρμογή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Αρχές όμως αυτές δεν είναι καθόλου ανεξάρτητες. Συστήθηκαν μεν γιατί υποχρεωθήκαμε αλλά μπήκαν στο σύστημα των συγκοινωνούντων δοχείων κυβέρνηση- κόμμα- δημόσια διοίκηση. Το ίδιοι και οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ. Τις διορίζει η κυβέρνηση και από την πρώτη ημέρα αναλαμβάνουν την υποχρέωση να εξυπηρετούν τα συμφέροντά της. Θυμάστε εσείς Διοίκηση της ΔΕΗ ή του ΟΣΕ ή της ΑΤΕ, ή των ΕΛΠΕ ή των άλλων κρατικών Οργανισμών να παραιτηθεί γιατί η κυβέρνηση απέρριψε προγράμματα και προτάσεις της επειδή αντιδρούσαν οι συντεχνίες; Κανείς ουδέποτε παραιτήθηκε... Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ΔΕΗ τα τελευταία 10 χρόνια όπου οι διοικήσεις διαδέχονται η μία την άλλη γιατί έτσι θέλει η ΓΕΝΟΠ η οποία είχε, έχει και πάντα θα έχει το πάνω χέρι. Το ίδιο συμβαίνει και στα λιμάνια, και στα νερά, και στα τρένα και στις άλλες κρατικές επιχειρήσεις. Καμία Διοίκηση δεν παραιτήθηκε όταν οι κυβερνήσεις διόριζαν λόχους ψηφοφόρων που επιβάρυναν τον προϋπολογισμό των Οργανισμών αυτών.

Αλλά και κανείς δεν τιμωρήθηκε γι΄ αυτό. Και γιατί όμως να τιμωρηθεί. Οι κομματικοί στρατοί κατοχής της Δημόσιας Διοίκησης έχουν την ανοχή των κυβερνήσεων γιατί έτσι κάνουν καλύτερη την δουλειά τους. Ευθύνες όμως δεν έχουν. Έστω και αν έβλεπαν στις θητείες τους ότι εκτελώντας τις εντολές των κυβερνήσεων ρίζωναν την οικονομική κρίση και γκρέμιζαν την χώρα.

george.kraloglou@capital.gr