Αγγελιοφόρος 13/02/2010
Στο γάμο του Καραγκιόζη...
Λίγη προσπάθεια ακόμη και ο ΟΣΕ θα καταφέρει το ακατόρθωτο. Θα αποκατασταθεί η οδική συγκοινωνία στα Τέμπη, αλλά δε θα έχουν δρομολογηθεί τα ειδικά τρένα που θα μετέφεραν φορτηγά από τη μία στην άλλη πλευρά της κοιλάδας. Τη μια μέρα δε βρίσκονται βαγόνια, την άλλη μέρα συζητάνε πόσα τρένα «χωράει» η γραμμή, την τρίτη αν επαρκεί η υποδομή των σταθμών και στο τέλος, μηδέν εις το πηλίκον.
Αλλά τι έχει κάνει τα τελευταία χρόνια ο ΟΣΕ για να κάνει και αυτό; Ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται την πιο προνομιακή γραμμή του, τον άξονα Αθήνας - Θεσσαλονίκης, φτάνει και περισσεύει για να πεισθεί κανείς ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη επιχείρηση που λειτουργεί συμβατικά, έστω με τους ρυθμούς και τις αγκυλώσεις του Δημοσίου. Εχουμε να κάνουμε με μια επιχείρηση που προσπαθεί να διώξει πελάτες και να τους στείλει στους ανταγωνιστές της. Δε χρειάζεται να είσαι Deutshe Bahn για να ξέρεις. Στη διαδρομή, όπου τα τρένα σου έχουν απόλυτη πληρότητα προσθέτεις και άλλα. Ο ΟΣΕ, αντί να προσθέσει, αφαιρεί. Ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει με το τρένο, αλλά οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι τον διώχνουν. Ακόμη και αν χρειάζεται να του πουν ότι η δηζελάμαξες ξέμειναν από ανταλλακτικούς τροχούς. Ή ότι δε φτάνουν τα επιβατικά βαγόνια. Ή ότι δε γίνεται κράτηση μέσω του διαδικτύου. Ακόμη, και ότι δεν προκήρυξαν διαγωνισμό, γι' αυτό το τηλεφωνικό κέντρο χτυπάει στο γάμο του Καραγκιόζη.
Με μικρές εξαιρέσεις, πάντα έτσι ήταν. Από τα μέσα της δεκαετίας του '50, η απαξίωση του σιδηροδρόμου υπήρξε σταθερή πολιτική επιλογή, προκειμένου το μεταφορικό έργο να εκχωρηθεί στους ιδιώτες. Εδώ και τρεις δεκαετίες, η Ευρωπαϊκή Ενωση διοχετεύει ποταμούς χρημάτων για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου, αλλά η Ελλάδα δεν κατάφερε ούτε καν να ηλεκτροδοτήσει την αρτηριακή γραμμή της. Η ιδέα να επαναχαράξει και να κάνει διπλής κατεύθυνσης το δίκτυο στη Βόρεια Ελλάδα ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, ενώ η συζήτηση για τη «σιδηροδρομική Εγνατία» είναι το πιο διαχρονικό ανέκδοτο δύο λέξεων.
Σχόλιο δικό μας: Δεν ανακάλυψαν τον τροχό οι συντάκτες του άρθρου. Ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας ξέρει ότι διαχρονικά ο Σιδηρόδρομος απαξιώνεται. Κάποιοι φροντίζουν να διώχνουν τους πελάτες του με κάθε τρόπο, ενώ ταυτόχρονα να απαξιώνουν υποδομές τροχαίο υλικό και υπαλλήλους. Η απορία μας είναι αν το κάνουν απο ανικανότητα ή υπάρχει προμελετημένο μακροχρόνιο σχέδιο απαξίωσης προς όφελος των ανταγωνιστών (με το αζημίωτο);
Κάθε σοβαρή επιχείρηση πρώτα απ’ όλα φροντίζει τους μηχανισμούς είσπραξης και έρευνας αγοράς. Ο ΟΣΕ αντίθετα τους πρώτους που απαξιώνει είναι αυτοί οι μηχανισμοί. Είναι κοινό μυστικό ότι ο πιο απαξιωμένος κλάδος είναι το προσωπικό κίνησης. Στα ηλεκτροκίνητα Desiro (ναι αυτά των επίκαιρων συμβάσεων με τη Siemens) Οι κύριοι που τα παρήγγειλλαν δεν προέβλεψαν ούτε χώρο για το προσωπικό κίνησης. Ο Προϊστάμενος όρθιος φροντίζει την ασφαλή αποβίβαση, επιβίβαση και αναχώρηση των αμαξοστοιχιών και ενώ είναι υπεύθυνος για τα πάντα, από κυκλοφορία μέχρι χρησιμοποιεί σαν γραφείο θέσεις στο χώρο επιβατών, χωρίς καμία ορατότητα ούτε λειτουργικότητα. Και είναι γνωστό σε όλους το τι γίνεται στον «Προαστιακό άνευ ελέγχου», τα μέγεθος των διαφυγόντων εσόδων δεν νοιάζει όμως κανένα. Αρκεί που τα τραίνα κυκλοφορούν χωρίς προσωπικό κίνησης. Στο Σιδηρόδρομο των 6500 υπαλλήλων σε κάποιους οι 300 της κίνησης επί αμαξοστοιχιών είναι το κόκκινο πανί. Τόσο μυαλό χρειάζεται να καταλάβουν ότι κάθε απαξίωση εκεί σημαίνει εξασθένηση στους μηχανισμούς είσπραξης και marketing?
ΑπάντησηΔιαγραφή