Ένας πατέρας που θέλησε να δείξει στον καλομαθημένο γιό του τι σημαίνει φτώχια… τον πήρε μαζί του για να περάσουν κάποιες μέρες σε ένα αγροτόσπιτο μιας συγγενικής τους οικογένειας βιοπαλαιστών στο βουνό.
Αφού πέρασαν σχεδόν μια εβδομάδα στο αγροτόσπιτο, γυρνώντας με το αυτοκίνητο ρώτησε το γιό του:
-«Πώς σου φάνηκε αγόρι μου η εμπειρία;»
-«Ωραία…» απάντησε ο γιός ονειροπολώντας…
-«Λοιπόν… τι έμαθες;» επέμενε ο πατέρας.
-«Εμείς έχουμε ένα σκύλο, ενώ αυτοί έχουν άλογα, σκύλους, γάτες, κότες, κατσίκια, κουνέλια… Εμείς έχουμε μία πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου μας ενώ αυτοί έχουν ένα ποταμάκι που δεν έχει τέλος… Η δική μας αυλή φτάνει μέχρι το φράκτη ενώ η δική τους μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι σου… Εμείς παίζουμε στην εικονική πραγματικότητα του play station ενώ αυτοί παίζουν και τρέχουν ελεύθεροι στα λιβάδια και στη φύση… Εμείς τρώμε μεταλλαγμένα έτοιμα φαγητά γεμάτα συντηρητικά ενώ αυτοί αγνά λαχανικά από τον κήπο τους και φρέσκα φρούτα από τα δέντρα. Εμείς έχουμε γεμίσει το χώρο μας με πλαστικά ενώ αυτοί έχουν γύρω τους ξύλο πέτρα και λάσπη… Εμείς έχουμε καλωδιωθεί με κινητά, υπολογιστές και τηλεόραση και έχουμε αποξενωθεί μεταξύ μας ενώ αυτοί συνδέονται με τη φύση, με το νερό, τον ουρανό, το δάσος, το βουνό, τα ζώα και ζουν απολαμβάνοντας την οικογένειά τους»
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος με τις απαντήσεις του γιού του… και ο γιός ολοκλήρωσε με τη φράση:
-«Σε ευχαριστώ πατέρα που μου δίδαξες τη φτώχια… σ’ ευχαριστώ που μου έδειξες πόσο φτωχοί είμαστε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι κόσμια.